Abdülkadir Geylani Hazretlerini Hazin Bir Münacaatı

Allahım! Sen beni muvaffak kılıp kapında durdurdun ve beni, fazlınla kullarını Sana çağıran bir davetçi ve Sana yönlendiren bir rehber yaptın. Ne üzücüdür ki onları Zatı’na ulaştırıp da beni geride bırakasın, ne teessüf edilecek bir şey ki onlara ikram edesin de beni mahrum bırakasın ve ne pişmanlık duyulacak bir şeydir ki, onları kabul edesin de beni kovasın! İlahi! Senin izzet ve celaline yemin ediyorum, biliyorum ki ben Senin hizmetine layık değilim, Huzuruna çıkmaya da ehil değilim, sevdiklerinin arasında olduğumu da hesap etmiyorum, zira kullarının bilmediği pek çok günahım var. Bütün bunlara rağmen ben, mazeretsiz kusur işleyenlerin, hiçbir özrü olmayan ihmalkârların ve efendisinden kaçmış kölelerin şöyle bir âdetini biliyorum: Onlar bir kusur işledikten sonra yeniden efendilerine dönmek ve yaptıkları kusurları telafi etmek istiyorlarsa, bir taraftan da efendilerinin gazabından ve onların kovmalarından korkuyorlarsa, ona giderken yanlarında efendilerinin katında değerli olan birisi ile gidiyorlar ve onu şefaatçi yapıyorlar. Bunun için ben de (benim vesilem ile Zatına ulaşmış ve) Senin katında kıymetli hale gelmiş şefaatçilerle senin huzuruna geliyorum. Onları vesile yapıyorum. Her ne kadar ben kovulmaya layık birisi olsam da, kabul ettiklerinin hürmetine beni de kabul eyle! Ve yine ben her ne kadar mahrum birisi olsam da, rahmet ettiklerinin hürmetine bana da ikramda bulun! Beni yay gibi yapma! Zira o, oku atar, ok gider hedefine ulaşır ama kendisi yerinden ayrılmaz. İğne gibi de yapma! Çünkü o, başkalarını giydirir de kendisi çıplak kalır. Mum gibi de yapma ki, o da başkalarını aydınlatır ama kendini yakar. İlahi! Ben Kerem sahibi olanların da şöyle bir adetini gördüm; bu kerem sahipleri bir ziyafet sofrası hazırlayıp insanları o sofraya davet etiklerinde ve bu davete miskinler ve hiç hak etmeyen asalaklar geldiğinde onların kovmaktan ve uzaklaştırmaktan haya ederler. Halbuki Sen Ekremu’l Ekremin’sin, Erhamu’r-Rahimin’sin. Kerem sahibi olanların en cömerdi, merhametlilerin de eh merhametlisisin. Bize de merhamet eyle Ey Rahman veya Erhame’r-Rahimin! - See more at: http://dua-ufku.com/blog/index.php/2013/09/06/hazin-bir-munacaat/#sthash.D8X9tAFr.dpuf